แชร์ประสบการณ์! สร้างธุรกิจเสื้อผ้า ปั้นเงินจาก 300,000 เป็น 30,000,000 ในเวลา 7 ปี

แชร์ประสบการณ์! สร้างธุรกิจ ปั้นเงินจาก 300,000 เป็น 30,000,000 ในเวลา 7 ปี

สำหรับใครที่กำลังเริ่มต้นธุรกิจ ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจเล็ก-กลาง-ใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจสายไหนก็ตาม อยากให้ลองอ่านบทความนี้ดู อาจจะได้เทคนิค ทริค การสร้างแบรนด์ บางเหตุการณ์ในชีวิตของคนเรา นอกจากจะเดินตาม Step มีทั้งล้ม ลุก คลุกคลาน บางครั้งก็ยังอาจจะมีโชคช่วยไปอีก ยังไงก็ลองอ่าน แล้วเก็บไว้พิจราณากันดู แอบสปอยเล็กๆว่า “มีเงินมากมาย แต่ถ้าไม่รักษาสุขภาพหละก็ … ” เป็นกำลังใจให้คนทำธุรกิจส่วนตัวทุกท่านนะคะ

>—————————-<

เรื่องจากคุณ เทียนย้อน สมาชิก Pantip.com ค่ะ

ผมอยากเขียนเรื่องราวเล็กๆน้อยๆนี้ เพื่อเป็นแรงบันดาลใจ/แชร์ประสบการณ์ กับผู้ที่กำลังอยากเริ่มประกอบธุรกิจส่วนตัวที่ยังไม่รู้จะทำอะไร กล้าๆกลัวๆ

เคล็ดลับง่ายๆที่ทำได้จริงไม่ต้องมโน ไม่ใช่สานต่อธุรกิจพ่อแม่ แต่ self madeได้เอง อาจเป็นตัวเงินไม่มากสำหรับหลายๆท่าน แต่มันมากสำหรับผม เริ่มเลยนะครับ

ก้าวที่ 1 สู่ความล้มเหลว

ระหว่างทางผมขับรถไปส่งของให้ที่บ้าน เห็นตึกแพลตินั่มเปิดจองทำเล ผมจึงเข้าไปทำเรื่องขอเช่า ผ่านไปสองเดือนอีกไม่กี่วันก็จะเปิดตึกล่ะ จึงแวะเข้าไปถาม สุดท้าย จนท บอกน้องไม่เคยมีหน้าร้านขายจึงไม่มีสิทธิ ผมก็หมดหวัง แต่ผมก็อ้อนวอน จนท เห็นว่าเหลืออยู่แค่สี่ห้องที่ทำเลไม่สวย เลยถามน้องจะเอาไหม สรุปผมก็ได้มาหนึ่งห้อง (นี้ละครับดาวนำโชคดวงที่หนึ่ง คือ คุณได้ทำเลทองก็มีชัยไปกว่าครึ่ง) ***

พอได้ปุ๊ปงานเข้า ใครจะช่วยทำ ผมจึงไปชวนให้พี่สาวลาออกจากงานประจำ แล้วให้ความหวังเข้าสุดฤิทธิ์ว่ามันจะเวิร์ค พี่สาวผมก็ร้องไห้ แล้วบอกว่าออกมาแล้วอย่าทิ้งกันนะ ผมก็บอกแน่นอน แต่ในใจผมยังไม่รู้จะเป็นไงเลย (คุณต้องมีหุ้นส่วนที่ความคิดพร้อมจะไปกับคุณ)***

คำถามยอดฮิต แล้วผมจะขายอะไร ผมยังไม่รู้เลยจะขายอะไร มีเวลาอีกสามสิบวัน ผมจึงไปเปิดหนังสือเส้นทางเศรษฐีในมติชน จนไปเจอคอร์สสอนทำรองเท้า ผมจึงใช้เวลาสามสิบวันไปเรียนตัดรองเท้า ส่วนพี่สาวผมให้ไปเรียนตัดเย็บเสื้อยืด พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าจะเกิดไรขึ้น(ไม่มีการวางแผน แล้วไปตายเอาดาบหน้า คือความผิดมหันต์ตั้งแต่แรก)***

สุดท้ายผมได้ออกมาเปิดโรงงานทำรองเท้าแตะ พนักงานสามคน(ทาวเฮาส์เล็กๆ) ผมต้องวิ่งวุ่นไปซื้อวัตถุดิบ แล้วกลับมาทำ แล้วไปส่งเข้าร้าน แถมต้องเฝ้าร้านอีก ชีวิตบัดซบมาก ชีวิตผมช่วงนั้น Loss in decade ไม่ได้เจอใครเลย (ถ้าคุณเป็นศูนย์กลางของการทำทุกสิ่ง คุณก็เตรียมตัวตายไปกับงานเลย)***

ส่วนพี่สาวผมก็ไปจ้างเพื่อนเขาตัดเย็บ สกรีนแล้วออกแบบลายไทย เพราะน่าจะขายลูกค้าต่างชาติได้ โดยช่วงนั้นพี่สาวผมก็จะเฝ้าหน้าร้านเป็นหลัก เชื่อไหมครับว่าเดือนหนึ่งขายรองเท้าแตะได้วันละสี่ร้อย เสื้อวันละสองพัน คิดเอาครับจะรอดไหม(ถ้าคุณทำในสิ่งที่ไม่ถนัด มันจะออกมาเป็นขยะเต็มร้าน)***

ผมฝืนแบบนี้มาหนึ่งปี ขอบอกใครบอกว่าเป็นเจ้านายตัวเองมันสบาย ขอบอกบัดซบมากๆ บางวันขายได้วันละสี่สิบเก้าบาท รองเท้าแตะหนึ่งคู่ ผมกลับมานั่งคิดวางแผนใหม่ว่าไม่ใช่ละ (ผมเริ่มวางแผนละ) กว่าจะเริ่มวางตอนนั้นขาดทุนไปละห้าแสน ผมจึงต้องประกาศปิดโรงงานทำรองเท้าแตะ พร้อมต้อง Lay Off`พนักงานทั้งหมด แต่เสื้อยืดลายไทยยังขายต่อไป(ถ้าคุณทำในสิ่งที่คุณอยากทำแต่ตลาดไม่ได้ต้องการ คุณก็จะได้ใช้มันเพียงคนเดียว)***

ผมจึงเริ่มไปโบเบ้ สำเพ็ง โรงเกลือ นำสินค้ามาขายเปลี่ยนสินค้าไปกว่าสิบชนิด เช่น รองเท้าส้นสูง กระเป๋า เสื้อยืด เข็มขัด กางเกง ร้องเท้าผ้าใบ โดยสต๊อกบางส่วนก็เก็บไว้ที่โรงงานที่ยุบไป ก็เริ่มกลับมาขายได้แค่อยู่ไปวันๆ (ถ้าคุณขายสินค้าที่หาได้เหมือนกันทุกๆที่ ไม่มีความแตกต่าง คุณก็จะแค่อยู่ได้) ***

ช่วงนั้นผมก็มีเวลามาอยู่หน้าร้าน แล้วเริ่มจ้างเด็กมาขายหน้าร้าน เพราะเริ่มอยู่ตัว แต่ไม่มีกำไร วันๆขายได้วันละ 5000-6000 ผมเคยคิดคนอื่นเค้าขายไงหว่า วันละแสน เชื่อไหมผมคิดไม่ออกเลย เพราะแค่หมื่นผมยังไม่เคยสัมผัส ชีวิตเหมือนจะราบเรียบ จนวันนึงผมแวะกลับไปเอาสต๊อกที่โรงงาน เชื่อไหม ไม่เหลือสินค้าใดๆในโรงงานเลย ผมโดนยกเค้า จากเด็กขี้ยาแถวนั้น ของหายหมด สายไฟ เครื่องเย็บจักร หมด หมด หมด ชีวิตดับสูญ

วันนั้นจึงได้มีโอกาสคุยกับพ่อ ถึงตอนนี้จะขาดทุนไปแล้วกว่าเจ็ดแสนแต่ลูกได้พยายามล่ะ (กำลังใจจากรอบข้างคือส่วนนึงที่คุณต้องมี)***

จุดเปลี่ยนผัน PART 2

ช่วงนั้นเข้าสู่ปีที่สาม ตึกแพลตนินั่มเข้าสู่ช่วงพีคสุดๆ ราคาห้องเช่าช่วงนั้นถูกปั่นกระจายจากนายหน้า ราคาห้องชั้นหนึ่งขายขาดที่ 15-20 ล้าน แต่ขายเปลี่ยนมือได้ถึงราคา 40-50 ล้าน(ถ้าย้อนเวลาได้จะไปซื้อไว้ซักสามห้อง แหม่ๆหนึ่งล้านยังไม่มีเลย) ห้องที่ผมอยู่ชั้นสี่เป็นห้องที่เช่าโดยตรง เชื่อไหมมีคนมาขอเซ็งต่อห้องผมที่ 1,000,000 บาท ผมแทบไม่อยากเชื่อ ผมเช่ามาฟรีแต่ขายได้ราคาขนาดนี้ ถ้าผมขายจากขาดทุนเจ็ดแสนจะกลับมากำไรสามแสน ผมคุยกับพี่สาวเราจะขายไหม (ความมุ่งมั่นคือหนทางแห่งชัยชนะ)***

ช่วงเวลานั้นมีร้านค้าย้ายมาใหม่ ผมก็ใจจดจ่อว่าใครจะมา แล้วขายอะไร สุดท้ายมันคือร้านเสื้อยืด (ดาวนำโชคดวงที่สอง) ร้านเค้าย้ายมาจากจุตจักร แล้วมาเปิดสาขาเพิ่มที่ประตูน้ำ เชื่อไหมร้านเค้าขายดีมากๆๆ ขนาดที่ว่าลูกค้าเดินผ่านแล้วยังต้องคอหักกลับมาดู นั่นละคือจุดเปลี่ยนของชีวิตผม ผมเจอแล้วสินค้าในตำนาน สินค้าเสื้อยืด แต่ทำไมมันช่างขายดี (คู่แข่งคือตัวที่ทำให้คุณต้องปรับตัวตลอดเวลา)***

ผมมานั่งวิเคาะห์ว่าทำไมเสื้อยืดเหมือนกันแต่จึงมีความแตกต่าง วันนั้นผมจึงได้เข้าใจว่าเสื้อยืดแบ่งประเภทย่อยๆได้อีก(คุณต้องเข้าใจให้ลึกซึ้งถึงตัวผลิตภัณณ์ที่คุณจะขาย)***

หลังจากนั้นผมจึงไปค้นหาว่าที่ใดในประเทศไทยขายสินค้าประเภทนี้ ผมไปหาที่โบเบ้ สำเพ็ง เชียงใหม่ โรงเกลือ จนผมมาพบที่จตุจักร มีเป็นสามสิบร้านค้า เราไปอยู่บนที่ใดบนโลกใบนี้ต้องนาน (ถ้าคุณจะขายสินค้าใด คุณต้องรู้จักคุ่แข่งคุณให้ทั่วทิศ)***

ผมจะต้องทำไงกับสินค้าที่ตายในร้าน ผมจึงเริ่มขายเหมาได้กลับมา 30% ขาดทุนกระจาย บางส่วนขายไม่ได้ก็เอาบริจาคหมด(ทุนยังไงก็ยังสำคัญเป็นอันดับหนึ่ง)***

ผมขอบอกเลย ณจุดนี้ผมเลว ผมหน้าด้าน ผมไร้จรรยาบรรณ ผมเริ่มไปเอาสินค้าจากจตุจักรมาขาย (หลายคนอาจบอกว่าไร้จรรยาบรรณตรงไหน แค่คุณตั้งใจก๊อปร้านที่คุนขายแถวเดียวกันก็ผิดล่ะ) ผมต้องขอขอบคุณร้าน BITMAP ผมขอให้เป็นอาจารย์ผม และเป็นร้านเดียวที่ผมก๊อปแนวคิด(ถ้าคุณไม่ใช่สตีฟจ๊อป คุณไม่ต้องไปคิดนวัตกรรมใหม่ๆ ขอให้คุณหาสินค้าที่ขายดีแล้วหาจุดต่าง)***
หลังจากนั้นเจ้าของร้าน BITMAP`มายืนด่าผมหน้าร้านว่าหน้าด้าน แต่ผมได้ทำไปแล้ว แต่เชื่อไหมตอนนั้นผมก็ขายดีแต่ไม่กำไร ผมรับมาหนึ่งร้อย ก็ขายส่งหนึ่งร้อย ขาดทุนค่าเดินทางไปเอาอีก(ถ้าคุณจะรวยต้องมีลูกค้าส่ง)***

หลังจากนั้นผมก็เริ่มไปเอาของไม่ได้ละ เพราะร้านที่ผมไปเอาที่จตุจักรเป็นกลุ่มเพื่อนดียวกันกับBITMAP ผมจึงต้องไปหาร้านอื่นในจตุจักร แต่ก็เอามาขายเริ่มไม่ดีเท่าเพราะสวยไม่สู้ แล้วผมจะทำไงต่อ ผมจึงต้องเริ่มทำเอง ผมจะกลับไปใช้โรงตัดเย็บที่เก่าก็ไม่ได้ เพราะระบบยังไม่ใช่ผู้ชำนาญ ผมจึงเปลี่ยนทั้งระบบ(ระบบผู้ผลิตที่ดีจะทำให้สินค้าคุณมีคุณภาพ)***
ผมจึงเริ่มรุก

กบกระโดด Part 3

ทำไมผมผลิตเองแล้วยังขายไม่ดี ทั้งๆที่ผมก็เจอสูตรสำเร็จแล้วนิ (ถ้าคุณขายสินค้า ที่ไม่ได้สำรวจความต้องการจากลุกค้า ก็เป็นแค่ความอยากของคุณเอง)***
หลังจากนั้นผมจึงมองเสื้อของผุ้ชายทุกคนที่เดินผ่านผม จนกลายว่าผมเป็นคนโรคจิตไประยะนึง (สำรวจ สำรวจ สำรวจ กลุ่มลุกค้า)***

ผมจึงกลับมาถามตัวเองว่า ผมขายอะไร ผมขายใคร ทำไมลุกค้าต้องมาซื้อผม ทำไมลุกค้าจึงจะเปลี่ยนใจมาจากเจ้าอื่น ทำไมลุกค้าจึงจะซื้อซ้ำ(ตั้งคำถามเยอะๆ แล้วต้องตอบด้วยตัวเองให้ได้)***
ผมคงจบแค่ตรงนี้ ที่มีกำไรหลักหมื่น ไม่ขาดทุนแล้ว Happy Ending เพราะผมก็ชอบอะไรสบายๆComfort Zone

วันนึงพี่พัน (ดาวนำโชคดวงที่ 3) เพื่อนที่เคยเจอช่วงเรียนรองเท้ามาหาที่ร้าน แกเป็นเจ้าของร้านตัดผม(แกเป็นเกย์ควีน)ผมก็ชวนแกมาทำเสื้อร่วมกัน ผมจึงเปิดสาขา 2 (พันธมิตรที่ดีช่วยส่งเสริมให้คุณโตเร็ว)***

พอผมเปิดสาขา2ซักพัก ผมได้ออเดอจากดูไบ(ดาวนำโชคดวงที่4) ออเดอร12,000ตัว คิดเป็นเงิน1,000,000 ผมโชคดีโคตรๆกำลังจะรวยแล้ว แต่ปันหาผมมีเงิน 500,000 จะไปทำออเดอหนึ่งล้านได้ไง ผมจึงขอเก็บมัดจำ 30% แล้วเอาไปคำประกันกับร้านผ้า(เครดิตที่ดีจะช่วยให้คุณจับเสือมือเปล่าได้)***

หลังจากนั้นผมกับพี่พันฮึกเหิมมาก จนขยายไปเปิดร้านสาขา 3 สาขา 4 สาขา 5 สาขา 6 ในแพลตินั่มในเวลา1ปี ช่วงนั้นโตเร็วสุดๆ เงินล้าน สองล้าน สามล้าน สี่ล้านมาจนนับไม่ทัน ในขณะนั้นมีร้านเสื้อผุ้ชายแค่ 30 ร้านค้า (โอกาสมาแล้วต้องตีให้แตก)*** จุดแตกหักของหุ้นส่วน

ช่วงวัยอาลัย Part 4

หลังจากนั้นผมมีความเห็นพ้องกับพี่พันว่า โตแล้วต้องแตก แต่ในช่วงนั้นพี่พันแกไม่มีทุน ผมจึงต้องสนับสนุนแกเรื่องเงินทุน จึงให้แกยืมไป2ล้านบาท(โตแล้วต้องแตกเพื่อลดปัญหาแล้วขยายอิสระ)***

หลังจากนั้น 1 ปี พี่พันแกไปเปิดสาขาในภาคกทม ภาคกลาง ภาคตะวันออก เป็นจำนวน 25 สาขาภายใต้แบรนด์ chada yes ดอชะฏา ยอดขาย 12 ล้านต่อเดือน (ขณะนั้นยังไม่มี uniquo H&M )ส่วนผมไปเปิดที่มาบุญครอง กรุงทอง1 จตุจักร เจเจมอล เจ็งหมด (ถ้าคุณไม่มีทีมงานที่พร้อม อย่าเพิ่งขยาย)***

ร้านที่แพลตผมกำลังจากตาย เนื่องจากยอดขายรอบนอก 25 สาขา กำลังทำลายจุดศุนย์กลาง ผมจึงคุยกับพี่พันตรงๆ ว่าผมขอสิทธิในแพลต 6 สาขา แล้วอีก 25 สาขาพี่ดูแลไป (ผมกำลังจะตายต้องดิ้นรนเพื่อความอยุ่รอด)***

ผ่านไป 2 ปี พี่พันล้มละลาย พร้อมหนี้สิน 5 ล้าน แล้วก็ไม่สบาย จากโลกนี้ไป ผมจึงอโหสิกรรมหนี้ทั้งหมด แต่แกได้ทิ้งวิชาไว้ให้ รวมถึงผลิตภัณฑ์เสื้อชิ้นพิเศษ (ดาวนำโชคดวงที่5) ที่ทำเงินให้ผมอีก 10 ล้าน พี่พันคืออาจารย์อีกคนที่สอนให้ผมรุ้จักการทำธุรกิจ ผมไม่เคยลืมบุญคุณคนที่ทำให้ผมมีวันนี้ได้

1.พ่อแม่พี่สาว

2.คุ่แข่ง BITMAP ซักวันต้องตอบแทน***

3.พี่พัน ขออโหสิกรรมหนี้สินให้ทั้งหมด

4.ทีมงาน

5.ลูกค้า

หลักข้อคิดที่ได้จนทำให้พบกับคำว่ากำไร

-ให้ผลิตในสิ่งที่ลุกค้าต้องการ ไม่ใช่ที่คุณต้องการทำ

-สำรวจ สำรวจ สำรวจ ความต้องการลูกค้า และคุ่แข่งเสมอ

-คุ่แข่งจะทำให้คุณพัฒนา

-เวลาขายไม่ดี อย่าโทษตลาดให้ดูปัญหาจากตัวเอง ให้โทษตัวเองว่าเราได้ปรับปรุงหรือยัง

-ถ้าคุณจะรวยได้ต้องมีลุกค้าส่ง เพราะจะมีแรงขยันอีก 10 มือ

-คุณต้องสร้างระบบที่ดี แล้วจะเพิ่มศักยภาพ

-จงรักษา credit

-ถ้าคุณหยุด เท่ากลับถอยหลังให้คุ่แข่ง

ช่วงขาลงธุรกิจ ทดถอย หมดไฟ ไร้พลัง ผมกำลังจะตายจากอาการป่วย

ปลง ปล่อยวาง ไร้พลัง Part 5 (บทสรุป)

ช่วงธุรกิจที่ 6 ช่วงนั้นยังเป็นช่วงกอบโกย ลูกค้าที่ปลีก ส่งต้องยืนรอต่อแถวเอาสินค้า (คิดแบบกาเร็ตปอปคอร์น 555 เวอร์ไป) จะไม่ขายดีได้ไง มีร้านเสื้อผุ้ชายประมาณ50ร้านค้า แล้วสินค้าผมโคตรโดนตลาด (สินค้าที่ผ่านการกลั่นกรองมาแล้วมันคือเพชร)***

เย็นวันนึงระหว่างขายผมยืนไม่ได้ ผมต้องนอนไปที่พื้นของร้าน ผมไม่มีแรง ปวดกล้ามเนื้อไปทั้งตัว สรุปผมเป็นไวรัสบีตับอักเสบขั้นรุนแรง ผมใช้เวลารักษาอยุ่ 6 เดือน ระหว่างนั้นผมไม่มีกำลังใจทำ ไม่มีแรงอยากจะคิด ผมบอกตัวเองขอย้อนกลับไปวันที่มี 3 แสน แล้วสุขภาพกลับมาแข็งแรง ผมกำลังกลัวตาย (สุขภาพสำคัญกว่าเงิน)***

ช่วงนั้นผมจึงลดเหลือ 4 สาขา ผมหมดไฟ ไร้พลังต่อสู้ แต่ความซวยที่ยิ่งใหญ่กำลังมาเยือน แพลตตินั่มเปิดตึกสอง แล้วให้ลุกค้าที่ขายรองเท้า กระเป๋า เครื่องหนังย้ายไปตึกใหม่ทั้งหมด. ด้วยสัญชาติญาณที่ชำชองในแพลต ผมรุ้ละ หายนะกำลังมาเยือน (คุ่แข่งที่ไม่ต้อนรับกำลังมา)***

ห้องในแพลต ชั้น 3-4 ว่าง 300-400 ห้อง เกิดการถ่ายเท. เกิดอะไรขึ้นรุ้ไหมครับ แพลตินั่มจะทำชั้น4ให้เป็นชั้นเสื้อผุ้ชาย หมายถึงว่า จากคุ่แข่ง 50 ร้านค้า จะกลายเป็น 400 ร้านค้าในทันที (เสือหลับกำลังจะตื่น)***

ผมรุ้ละว่าอะไรจะเกิดในช่วงถ่ายเท ในช่วงปีที่ 8-9 ผมจึงตักตวงความสุขสุดท้าย ก่อนที่ตลาดจะเป็น RED OCEAN ตลาดที่แข่งแต่ราคา หาความต่างลำบาก. (สินค้าที่ทำถ้าไม่มี Barrier of entry ก็ต้องตายจาก)***

บทสรุป เกิด ตั้งอยุ่ ดับไป ไม่มีอะไรจีรัง

ขอบทุกทุกท่านที่เสียสละเวลาอ่าน ติดตาม หวังว่าจะได้อะไรบ้างนะครับ

ขอขอบคุณข้อมูลจาก : คุณ เทียนย้อน สมาชิก Pantip.com